Aspaldiko Jose Antonio. Akordaten za, zu, mutikotxu ziñanin, zelan egoten ziñan Ondarrun, zure osaba D. Manuel abadin etxin? Akordaten za, zelan zu eta gu, hirurok, akolito izan giñan Ondarruko elixan?
Ez zazela akordaten..? Akorda bez..?
Ixan be... Zelan akordako zara, ba, hain pertsonaia inportantea egin za-eta harrezkero…!"
Hainbeste urte pasa eta gero, zeuri hauxe kartatxuau idaztera gatoz. Zer dala-eta? Ba txoritxo batek esan deusku, azken aldi honetan, hor zabizela telebista, irrati eta egunkarietan zeure historixak konta eta konta. Ixan be, zuk badaukazu zer konta! Hainbeste eiñ eta sufritu behar izan dozu gure Ama Euskal Herri zapaldu hau askatzearren!
Eskerrak zuk hainbeste sufridu eta borrokatu dozulako gure Aberriagatik. Ze, guk... kaka!
Egia da nik, Andonik, badaukadala "Itziarren semea" izeneko diska bat non kontatzen diren niri egindako tortura basatiak. Baina ... zer dira nik sufritutako tortura guztiak zure sufrimenduen ondoan?
Neu be, "Mamarru", izen honekin ez zara konturatuko, beharbada, ni nor nazen....ba Isidro Garalde naz ni. Neu be, hemen nago kartzelan usteltzen. Bizi guztia kartzelan eta nire herritik urrun. Zertarako? Ba, beharbada eztozu sinistuko, baiñe neu be, Euskal Herri independiente eta sozialista baten alde borrokan!
Zuk bai, ostera, lan eta lan, sufridu eta sufridu gure Aberria askatzearren! Goza orain, beraz, Jose Antonio! Goza eta goza, Ardanza, hor, Urdabai "erreserba naturala"ren bihotz-bihotzean daukazun jauregi eder horretan. Ondo irabazita daukazu eta.
Ixan be, Jose Antonio! Hain ondo bizi za zure jauregi horretan ze, berba ein dozunin be, ez za akorda, preso eta iheslari guztiak etxera buelta daitezela eskatziaz... Bapo, lagun!
Andoni bera, hilda, lurpean, eta "Mamarru" bera be Andaluziako kartzela bateko ziegan bizirik hilobiratuta dagoenez, bion izenean, sinatzen eta bialtzen deutsugu gutun hau.
"Ein daigun bidi".
No hay comentarios:
Publicar un comentario